De schreeuw

Het Rijk geeft jaarlijks 800 miljoen uit aan kunst en cultuur. Dat is nog geen half procent van de totale rijksuitgaven. Het kabinet moet 8% bezuinigen. Maar wil 20% van de cultuur wegsnijden en heeft aangekondigd dat vooral te doen bij de podiumkunsten. Dat komt neer op 40% minder muziek, toneel en dans, van groot tot klein. Bovendien stijgt de BTW op podiumkunst van 6 naar 19%. Dat betekent dat uw kaartjes 13% duurder worden zonder dat gezelschappen of theaters er iets van terugzien.

Als de huidige plannen doorgaan zullen er gezelschappen en orkesten verdwijnen, instellingen voor professionele kunst en amateurkunst zullen hun deuren moeten sluiten, podia houden op te bestaan. De mogelijkheden om kinderen en jongeren op te laten groeien met kunst en cultuur om zo hun eigen creativiteit te stimuleren, worden zeldzaam of onbetaalbaar.

Het onherstelbaar kappen in de cultuur maakt van Rotterdam een minder aantrekkelijke stad. De aanwezigheid van cultuur is voor 30% van de toeristen een reden om onze stad te bezoeken. En is de tweede reden voor bewoners en bedrijven er zich te vestigen. Per jaar gaan 15 miljoen mensen naar podiumkunsten. Dat is twee keer zoveel als naar voetbal. Kunst is een belangrijke drager van onze identiteit, beschaving en sociale cohesie. Het biedt troost, inzicht en schoonheid. Ruim 70% van de bevolking is tegen bezuinigingen op cultuur en wil dat kunst, naast alle andere vormen van cultuur – van voetbal tot volksdansen – blijft bestaan. En door er in te investeren het betaalbaar en toegankelijk te maken voor iedereen.

Op 20 november is er op het Schouwburgplein vanaf 15.15 uur een manifestatie waar na een aantal korte welkomstwoorden en hartenkreten van diverse Rotterdammers, alle stoomfluiten van de boten in de Leuvehaven (en daarbuiten) tegelijkertijd een luid signaal laten horen dat tot ver in de binnenstad te horen zal zijn. Na deze ‘havensymfonie’ is het de beurt aan het verzameld publiek op het Schouwburgplein. Na een kort moment van collectief zwijgen zal de bijeenkomst zijn hoogtepunt bereiken in één collectieve schreeuw. Wie niet letterlijk wil mee schreeuwen mag dat ook laten, het gaat erom dat u erbij bent.