on the road

de mens is een lui wezen. nou ja, ik dan toch in elk geval. pas sinds de rijnhavenbrug katendrecht verbindt met de wilhelminapier ga ik vaker naar de film; alleen maar omdat de zalen van lantaren/venster inmiddels binnen loopafstand liggen. of het omgekeerde geldt voor de mensen die in de stad wonen en nu dus de maas over moeten, weet ik niet. maar ik doe er mijn voordeel mee. goeie films, goed terras.

gisteren 'on the road' gezien, een film van de braziliaanse regisseur walter salles naar het gelijknamige boek van jack kerouac. er is een tijd geweest dat ik de laatste zinnen van dat boek uit mn hoofd kon opdreunen maar dat is alweer lang geleden. ik heb 'on the road' in een pocketuitgave, eerste druk 1958, van thuis meegenomen (mijn broers zullen zeggen: gestolen). hoewel van dat exemplaar niet alles even goed te lezen is omdat de muizen het ergens tussen eind jaren zeventig en begin jaren negentig, mijn studietijd, zeg maar, min of meer hebben opgegeten, zijn de laatste zinnen nog intact. ik heb ze nog snel even opgezocht voor ik de deur uit ging; als dit ook de laatste zin is van de film, is ie sowieso goed.

'on the road' is een goeie film. met een stel jonge heel mooie acteurs en een paar bloedmooie actrices. van het boek kon ik me behalve die laatste zinnen eerlijk gezegd geen plot of intrige of een goed lopend verhaal herinneren. die waren er volgens mij ook niet, en in de film moet je daar denk ik ook niet naar zoeken. kies wel een goeie stoel uit, de film duurt nogal. en een roadmovie is het trouwens niet, maar dat maakt niet uit. ik vond het een mooie film. en ja, ook vanwege de prachtige plaatjes van het noord-amerikaanse platteland. over een paar weken hoop ik daar zelf weer rond te rijden.



rijnhavenbrug december 2011