cat power in paradiso

het laatste album van cat power heet sun en onder die titel toert de amerikaanse zangeres dit hele jaar met een vierkoppige band de wereld over. gisteravond was ze in paradiso amsterdam.

de cat power van 2013 lijkt heel veel groter gegroeid sinds haar laatste solo optreden een paar jaar geleden: nu kwam er een echte ster op. ze staat voor haar doen hoog in de albumlijsten in de vs en dat schept blijkbaar verplichtingen. de onzekere tred en afwerende onhandig excuserende gebaren zijn gebleven maar eerder als handelsmerk dan dat ze werkelijk niks van al die aandacht moet hebben.

de show die tot op de seconde anderhalf uur duurt is strak geregisseerd. van de koddige sprongetjes van haar insectachtige punkgitarist, haar eigen bescheiden zwaaien naar denkbeeldige kennissen in het publiek, tot en met de papiertjes met de setlist die ze aan het eind de zaal in strooit; zelfs het moment waarop ze een joint opsteekt, alles is afgesproken en tot op de seconde getimed, of ze nu in sydney, in london of amsterdam staat. er lijkt gekozen voor veel zekerheid juist om haar permanente staat van onzekerheid onder controle te houden.

en ja dat werkt wel, muzikaal komen we weinig te kort. bij eerdere optredens had ik nog het idee dat ze er elk moment mee op zou kunnen houden, daar is nu geen sprake van. alleen haar stem blijft nogal zwak of breekbaar of hoe je dat noemen wilt (de reden ook waarom ze afgelopen november had afgezegd). ze heeft altijd veel hulp van de geluidtechnici nodig maar dit keer ging dat behoorlijk goed; herinner me van een solo optreden jaren geleden dat ze een nummer afbrak omdat het geluid volgens haar te slecht was.

maar haar volstrekt onverstaanbaar gemompel tussen de nummers door had volgens mij niks met het geluid te maken.
cat power wil domweg niet verstaan worden. mensen komen voor haar muziek, niet voor wat ze verder te melden heeft (niets). een gewoonte die ze deelt met bob dylan, in dit verband niet voor niks haar grote inspiratiebron. ze stelt haar bandleden ook niet voor (die drumster was goed! drumster? heet dat zo?), en ze loopt na het laatste nummer (geen toegift) meteen van het podium, alsof ze toch ook wel weer een beetje blij is dat deze op de minuut af strak georganiseerde anderhalf uur erop zit.