La Plaza de Toros de la Real Maestranza de Caballería de Sevilla

de arena van sevilla is de oudste van het land. dicht opeengepakt volgt het fanatieke publiek nauwgezet de verrichtingen van de toreros. wie de minstens 600 kilo zware stier dresseert alsof het een schoothondje is, kan rekenen op groot applaus. wie dat niet lukt krijgt een fluitconcert. en wie er een bende van maakt krijgt de allerzwaarste straf: die wordt totaal genegeerd, doodgezwegen, iedereen staat op en begint te praten, alsof het gevecht niet heeft plaatsgevonden.

zwaaien met witte zakdoekjes is, itt wat bij het voetbal de gewoonte is, bedoeld om de jury te verleiden de betreffende torero te belonen met het oor van de stier of toestemming voor een ereronde, of het hoogste: de arena verlaten door de koninklijke poort. een jury die de wens van het publiek negeert krijgt een oorverdovend fluitconcert, alle kussentjes en andere losliggende onderdelen worden naar zijn hoofd geslingerd. en hij kan rekenen op een slechte recensie in de krant.
gelukkig voor de juryleden is de middeleeuwse arena zeer spartaans uitgevoerd, stoelen zijn er alleen voor de gemeenteraadsleden, de regering en genodigden, het volk zit op betonnen bankjes en de kussens komen niet al te ver.

ik was die zondagavond in mei getuige van de 'pepe moral show'; zijn eerste optreden was goed, zijn tweede optreden perfect. vond ook het publiek. hij kreeg een oor, bloemen, mocht op de schouders, maar niet door de poort. tot grote woede van het publiek. niet dat dat iets uitmaakt, de jury zwaaide hen lachend uit. er werd wat gescholden, kussentjes gegooid, dat was het. geen opstand, geen oploop, geen revolutie. spanje is nog altijd feodaal.