guy davis in terheijden

in terheijden, brabant, staat een wit kerkje in de hoofdstraat, waar behalve bruiloften uitvaarten en feestpartijen ook eens in de maand de blues wordt gespeeld.

gisteravond de amerikaanse bluesgitarist, componist en zanger guy davis, samen met de fenomenale italiaanse ‘armonicista’ fabrizio poggi. het gelegenheidsduo heeft onlangs samen een cd gemaakt, ‘juba dance’.   

ik kende guy davis niet maar ik werd nieuwsgierig naar zijn muziek toen ik een paar dagen geleden een prachtige bluesballad van ruim acht minuten op bluesradio hoorde: ‘blues in the midnight hour’, het bleek (na wat zoeken) een nummer van zijn album ‘skunkmello’ uit 2006. en toeval of niet, davis blijkt juist op dit moment door nederland te toeren.

die kans wilde ik niet laten lopen, al kon ik een live versie van ‘blues in the midnight hour’ wel vergeten, davis speelt weinig verzoeknummers omdat hij, zoals hij gisteravond zei,  ‘ruimte wil hebben voor nieuwe nummers’; ook wil hij waarschijnlijk niet elke avond dezelfde ouwe liedjes spelen die iedereen steeds maar weer wil horen. dat konden die brabanders gisteren niet allemaal waarderen, ik vond het best. 

davis is een geweldige blueszanger en podiummuzikant. hij komt uit new york maar klinkt of hij uit het diepe zuiden komt. hij speelt veel eigen werk maar ook covers van beroemde collega’s, van muddy waters, blind willie mctell tot dylan (een heel zachte aangename lay lady lay) en zelfs donovan (wear your love like heaven). check youtube en spotify hoe dat klinkt en luister dan ook eens naar nummers van zijn laatste album ‘juba dance’ dat hij maakte samen met de mondharmonicaspeler fabrizio poggi. 

het is trouwens een genot om die italiaan live de blues te zien spelen op zijn mondharmonica’s. ik heb mike stevens (de harmonicaspeler waar matt andersen vaak mee samenspeelt) nooit live gezien, maar de expressieve poggi speelt minstens zo energiek (matt andersen samen met fabrizio poggi, dat zou ik wel eens willen meemaken, zoveel energie samen op één podium). 

davis en poggi hebben in elk geval een soortgelijk uithoudingsvermogen als hun canadese collega, ze gaven een marathonconcert van bijna drie uur.. komende zaterdag hoop ik ze weer tegen te komen bij ‘an evening with the blues’ in lantaren/venster. 

daarna vertrekt davis onder anderen richting lethbridge, alberta en whitehorse, yukon, en st john in british columbia, plaatsen waar ik met veel plezier aan terugdenk en waar ik hem graag had zien spelen. ik zou heel graag nog eens de lente in yukon willen meemaken, de kans om dat dit jaar te doen is pijnlijk misgelopen. enfin, de blues dus. komende zaterdagavond, in lantaren/venster, hier in rotterdam.

en dan nog iets om naar uit te kijken: matt andersen is binnenkort weer in nederland, check zijn site stubbyfingers dot ca voor de data. ik heb zelf een paar data in mijn agenda staan, je bent fan of niet, 18 april speelt hij in het voorprogramma van kenny wayne sheperd in de boerderij, zoetermeer, 21 april een solo optreden in tivoli/helling, utrecht, en zaterdagavond 2 mei is matt andersen de slotact van het moulin blues festival in ospel, brabant, en voor die gelegenheid komen ook de mellotones, volgens mij voor het eerst naar nederland. ik geniet nu al.