matt andersen in utrecht

matt andersen, gitarist en eenmans akoestisch bluesorgel (wat een fantastische stem weer, gisteravond) heeft een andere boekingsagent. die stuurt hem naar andere zalen en een ander, vooral jonger, publiek. en dat is alleen maar goed. hij had er in elk geval zichtbaar veel plezier in gisteravond in tivoli de helling, een zweterig en rumoerig  jongerenhok, of popzaal, hoe je het wilt noemen.

vorig jaar speelde andersen ruim twee uur, met een pauze, voornamelijk in café’s en buurthuiszaaltjes waar tamelijk bejaard volk op stoeltjes stil van zijn muziek zat te genieten. nu staat hij anderhalf uur op een poppodium in het daar gebruikelijke knipperende en flitsende poplicht voor een zaal joelende jongeren.

kreten van ongeloof als hij opkomt-  de meesten zien de nogal monsterlijk dikke langharige canadees waarschijnlijk voor het eerst. het zal hem aan zijn grote kont roesten, andersen trekt zich nergens iets van aan. en krijgt uiteindelijk de zaal mooi stil met ontroerend prachtige uitvoeringen van aint no sunshine, coal mining blues, broken man, so gone now en bold and beaten, een prachtige toegift. daar omheen de andere stevige bluesnummers uit zijn repertoire waarin hij met zijn stem en gitaar op de gebruikelijke wijze los gaat. een mooie avond. mijn jongste zoon was mee, hij was onder de indruk. matt andersen heeft er weer een jonge fan bij.

over anderhalve week mogen de oudjes weer, denk ik, op moulinblues in ospel, limburg. matt andersen sluit daar zaterdagnacht 2 mei het festival af samen met de canadese band the mellotones, die speciaal voor dit concert uit halifax worden ingevlogen. ik zie er naar uit. het is zijn laatste optreden in nederland, daarna reist hij door naar texas. maar zover is het nog niet, zie zijn site stubbyfingers dot ca voor de nl touragenda.