One-Man Blues Rock Band Steve Hill in Leiden

De Canadese One-Man Blues Rock Band, Steve Hill deed op zijn Europese tour ook Nederland aan. Alleen in Leiden speelde hij een eigen avondprogramma, daarom ging ik daar naar hem kijken, alle andere concerten is hij supporting act. Drie jaar geleden zag ik hem voor het eerst, op het Harvest Blues Festival in Fredericton, New Brunswick, Canada. Hij maakte daar grote indruk, in een recensie die ik schreef voor Blues Magazine sprak ik de hoop uit dat hij ooit in Nederland te zien zou zijn. En daar is ie. Vorig jaar was hij overigens ook al in Nederland, toen uitsluitend als supporting act, van een band waarvan de naam mij is ontschoten, maar waar ik weinig trek in had.

Steve Hill in Qbus, Leiden

De keus van zijn agent om Steve Hill vooral als voorprogramma te laten optreden is begrijpelijk, de blues muzikant is hier totaal onbekend, zijn unieke solo optreden trok in het zaaltje van Qbus in Leiden welgeteld achttien toeschouwers, doodzonde. En stom, van de wegblijvers, Hill is een blues top act. 

Afgelopen donderdag speelde hij voor die paar man er niet minder om, hij maakte er een mooi en intiem privé concert van. Thuis in Canada is dat wel anders, daar is hij een bekende, veelgevraagde blues muzikant die meerdere muziekprijzen heeft gewonnen en tien albums op zijn naam heeft staan. 

In Leiden speelde Hill veel werk van zijn laatste album One-Man Blues Rock Band. Koop die plaat, zou ik zeggen, het zijn veertien heerlijke live opnamen, allemaal stevige Steve Hill nummers, ongedurig, rockend, stampend, maar in een paar ‘zachte’ nummers doet hij onmiskenbaar denken aan die andere Canadese bluesman, Ray Bonneville, zijn veel oudere collega, Hill speelde in Fredericton een nummer van hem. Ook in Leiden, waar hij tot mijn verrassing heel goed akoestisch uit de voeten bleek te kunnen.

I also have a soft side, zei Hill met een big smile, toen zijn vaste assistent hem een akoestische gitaar aanreikte, zonder drumstok op de kop gemonteerd, wel elektrisch versterkt, uiteraard. Na een paar van die ‘zachte’ nummers, ze klinken prachtig, kon hij het toch niet laten en beukte ook uit zijn akoestisch instrument er toch weer een duivels Hill-nummer uit. 

Ik draaide One-Man Blues Rock Band op de terugweg naar huis en ik was in Rotterdam voor ik het wist. Alle nummers voelen vertrouwd, ik blijk een groot fan van Steve Hill, zijn sterke optreden in Leiden heeft daar zeker een rol bij gespeeld.