kerouac in parijs

de expositie in centre pompidou over de amerikaanse schrijvers van de beatgeneration lokte mij opnieuw naar parijs.

jack kerouac, allen ginsberg en william burroughs zijn de bekendste, althans bij mij, van die drie heb ik werk gelezen en in de kast staan, waaronder een aantal inmiddels flink aangetaste pocketedities uit de jaren vijftig, die mijn vader indertijd in new york heeft gekocht.

op de bovenste verdieping van het centre pompidou een uitgebreide verzameling foto- en videomateriaal, interviews en wat ik dan maar 'kunstfilms' noem. verder ook veel affiches en boeken over en van de meeste leden van de beatgeneration.

daaronder ook de 37 meter lange rol aan elkaar geplakte vellen papier waarop jack kerouac zijn 'on the road' heeft geschreven; de rol gaf hem de mogelijkheid nonstop door te typen ('this is not writing, this is typing'  zei een schrijver ooit).

  
de tekst aan het einde van de rol is vergaan; de beroemde laatste zinnen zijn hier niet te lezen. de rol wekt de indruk dat kerouac zijn beroemde boek in één beweging heeft geschreven, wat niet waar is, natuurlijk. maar het is een mooi verhaal: in een roes nonstop je roman op 37 meter papier uit je typmachine rammen en klaar is je levenswerk.

travel outfit van jack kerouac als relikwieën in een vitrine: de stevig katholieke kerouac zal er erg blij mee zijn geweest. on the road  is, anders dan wordt gedacht (iedereen kent dat boek maar niet iedereen heeft het ook gelezen) geen experimenteel script voor een roadmovie maar vooral een boek over twee katholieke mannen op zoek naar god, wie dat ook wezen mag.

allen ginsberg en de onvermijdelijke bob dylan bezoeken het graf van kerouac in lowell, massachusetts. de film staat ook op internet. hieronder de bekende clip van dylans don't look back met ginsberg quasi nonchalant in gesprek, op de achtergrond.

                                                                    'beat hotel'

een paar leden van de beatgeneration kwamen met enige regelmaat naar parijs en logeerden dan in een afgetrapt pension, door hen omgedoopt tot 'beat hotel'. overigens zijn ginsberg en burroughs later ook in amsterdam gesignaleerd, bijvoorbeeld in sjaaks jazzcafé aan de kromboomsloot, begin jaren tachtig van de vorige eeuw..

 

                                                                   oú allez-vous?

waar ga je heen - zou een mooie ondertitel van de tentoonstelling kunnen zijn.

 

een mooie tentoonstelling, de moeite van een bezoek waard; tot half oktober in centre pompidou.

 

de beatgenerationexpo is niet aan iedereen besteed; het parijse yuppenvolk verzamelt zich op de bovenste verdieping van centre pompidou dat rechtstreeks via een aparte ingang is te bereiken zonder met hinderlijke kunst te worden geconfronteerd.

een paar meter verderop opent de expositie over the beatgeneration met dit citaat van jack kerouac, weten zij veel.