Kirk Fletcher in LantarenVenster

Volgens Joe Bonamassa is Kirk Fletcher een van ’s werelds beste blues gitaristen, en Bonamassa kan het weten, hij is zelf misschien wel de allerbeste. Fletcher speelde een tijd in de band van Bonamassa, vandaar dat die elkaar goed kennen. Maar hij heeft gelijk, ik had gisteren in LantarenVenster werkelijk een top avond.

 Kirk Fletcher in LantarenVenster

Fletcher trad een afgemeten anderhalf uur op, maar wat een optreden, schitterende nummers, prachtige blues, en wat een uitstraling heeft die man. Hij is relaxed, hij is cool, speelt de sterren van de hemel en blijft het hele optreden zichtbaar plezier hebben, lacht veel en hard. Hij wordt begeleid door Matt Brown, een fantastische drummer en Stevie Watts op Hammond orgel (uiteraard mèt Lesliebox!). 

Stevie Watts op Hammond (met rechts de Lesliebox)

Matt Brown

Beiden doen ook mee op Fletchers laatste album, Hold On, dat ze gisteravond bijna volledig hebben gespeeld. Een zo te horen steengoed album dat ik, sorry Fletcher, luister via Spotify.

Maar Fletcher is lang zo armlastig niet als zijn leeftijdgenoot en collega blues gitarist Steve Hill die ik een dag eerder zag optreden. Vergelijken gaat niet, daarvoor zijn de twee teveel verschillend, in stijl, aanpak, soort blues, en Fletcher heeft zijn gewicht mee, hij is zeker honderd kilo zwaarder dan Hill.

Enfin, ik zag Kirk Fletcher voor het eerst, kende zijn muziek niet, maar ook op deze avond heeft een ijzersterk, prachtig optreden mij overtuigd, Kirk Fletcher heeft er een fan bij. De volgende keer dat ik zijn naam ergens op een festival affiche zie staan, ga ik er heen. Vorig jaar speelde hij op Moulin Blues, die heb ik dus gemist, besloot thuis te blijven. Niet meer doen, als je de kans hebt Kirk Fletcher te zien optreden, ga er heen.

 Stackhouse in LantarenVenster

Stackhouse, een Nederlandse blues band, bleek een verrassend goeie supporting act, reden waarom ik toch altijd wel op tijd wil komen, je weet maar nooit, en ook deze keer was het de moeite waard (Judy Blank was ook zo’n verrassing, een paar weken geleden). Vanaf de allereerste seconde aanstekelijke Chicago blues, met een prima zanger, met mondharmonica, twee gitaristen, een basgitaar en een piepjonge drummer.

Een heerlijke blues band die perfect ook in blues sociëteit l’Esprit zou passen, riep ik gisteravond, maar daar zijn ze dus al geweest.