Matt Andersen in Tivoli, Utrecht

In oktober 2014 trad de Canadese zanger en gitarist Matt Andersen op in een buurthuis, hier in het Rotterdamse Vreewijk. Een paar dagen daarvoor had ik hem voor het eerst zien spelen in sociëteit Engels, in Den Haag. Die club bestaat niet meer, en ook dat buurthuis is gestopt met de muziekprogrammering. Maar die vijf jaar lijken in meer opzichten een eeuwigheid geleden. Andersen is sinds hij van boekingsagent is gewisseld, niet meer in het buurthuis circuit te zien, hij maakt hooguit, als het zo uitkomt, een uitzondering voor café de Amer in Amen, Drenthe, vanwege de gehaktballen aldaar, in de pauze.

Matt Andersen, 20 maart 2019, Tivoli Utrecht

Gisteravond stond Matt Andersen in zijn eentje in de grote zaal van Tivoli Vredenburg. ‘Sorry jongens, er was geen andere zaal in Nederland om jullie allemaal een plaats te geven’ zei Andersen grijnzend, hij bedoelde natuurlijk dat zijn agent had gezocht naar een strategische plek om alle Nederlandse en Belgische fans van Matt Andersen op één avond te kunnen bedienen. Of dat gelukt is weet ik niet, de zaal was redelijk gevuld maar lang niet uitverkocht.

Beter zo, alle fans naar Utrecht laten komen, dan een week lang toeren langs de middenzalen, moet de  agent ongetwijfeld hebben gedacht. Meer ruimte was er ook niet bij deze strak georganiseerde Europese tour; eergisteren de eerste show in Keulen, gisteren Rotterdam, vandaag naar Engeland, eind van de maand terug naar Canada en de VS. Andersen is groot geworden.

Het maakt hem ook allemaal niet uit, van het podiumpje in Vreewijk naar de grote zalen van het Europese circuit, zoals van Tivoli- voor hem is het maar een kleine stap, ik zag hem al in 2015 in Fredericton, New Brunswick, tijdens het Harvest Blues Festival in een enorme tent voor groot publiek optreden, hij kan de grote zalen makkelijk in zijn eentje aan.

Wat wel is veranderd, behalve zijn onrustbarend toegenomen overgewicht, wij maken ons daar ernstig zorgen over, hij kan al bijna niet meer lopen, enfin, het gaat me om iets anders, zijn handelswaar: dat is zijn geweldige stem en ongelofelijk stembereik dat hij de laatste tijd steeds meer inzet als tweede instrument, naast zijn virtuoze gitaarspel dat hij tot een ongelofelijk niveau heeft ontwikkeld. 

Vroeger speelde hij liedjes, als een jukebox, soms waren dat bluesnummers, maar hij bracht ze als liedjes, op cd of live, het klonk even goed, dat wel, maar met altijd met eenzelfde strak begin, midden en eind, zelfs de tekst intro’s waren vaak hetzelfde.

Nu speelt Andersen zijn nummers met inzet van zijn hele fysiek, stem, ritme, bereik, gitaarspel, als een soort gigantisch bluesmonster, inclusief wild wapperende haardos, wilder dan animal van de muppets ooit is geweest, zo speelt Andersen nu de blues. Dat maakt zijn live muziek uniek, en anders dan op zijn albums. Ook al speelt ie morgenavond precies zo, het zal nooit hetzelfde zijn, maar van de zaal afhangen, van hemzelf, de temperatuur, de sfeer. Ik ben er van overtuigd dat je alleen met die instelling de blues kunt spelen..

Veel nummers gisterenavond van zijn allernieuwste album Halfway Home by Morning waar hij naar eigen zeggen met ongelofelijk veel plezier aan heeft gewerkt. Oké, maar meer verrassend was de toevoeging dat dat plezier bij het maken van eerdere albums wel eens een stuk minder is geweest. Huh? Misschien dat Andersen dat werk afzet tegen wat hij nu maakt, hoe hij zich nu voelt, namelijk hartstikke goed, denk ik, dat hoor je in al zijn nieuwe nummers terug, die hij letterlijk op zijn lijf heeft geschreven. Daarom voelt ie zich zo op zijn gemak, denk ik. 

Je ziet Andersen genieten dat hij in zijn eentje zo’n gigantische zaal met zijn stem en gitaar naar zijn hand kan zetten, soms fluisterzacht, bijna minimalistisch, soms loeiend hartverscheurend hard, ver van de microfoon, of met alleen de onversterkte stem en een flinterdun plukje gitaar, zoals in de toegift Quarter On The Ground (A Song For Uncle Joe), prachtig, hij kreeg de zaal werkelijk doodstil, gisteravond, maar netzogoed wild enthousiast, luid klappend, fluitend en joelend. Een prachtig mooi optreden.