walt wilkins in den haag

gitarist walt wilkins uit austin, texas, trad vanavond op in sociëteit engels in den haag waar ik inmiddels een soort vaste klant ben geworden. twee uur ouderwetse country, countryrock, ballads en blues door een viermansband met behalve wilkins op gitaar ook bill small en jimmy davis, gitaristen die deel uitmaken van de begeleidingsgroep van wilkins, de mystiqueros (zie hun website voor de details). vierde man is bart de win (alleen bij de nederlandse tour) op keyboards en accordeon. en zingen doen ze allemaal, vaak samen, soms solo, meestal in hun eigen nummers, waar veel ruimte voor wordt gemaakt, de bandleden krijgen elk minstens twee keer alle aandacht met eigen werk (niet altijd even sterk).

ik hoorde en zag de mannen voor het eerst en moest denken aan het vroege werk van the eagles maar dat is inmiddels een cliché geworden heb ik begrepen, die vergelijking. tja, countryrock, drie gitaren, een piano en close harmony: dan kom je al snel uit bij een van de populairste bands uit de jaren zeventig. al is er naar mijn idee een niet onbelangrijk verschil: de eigen songteksten van deze gasten uit texas zijn vaak onverteerbaar larmoyant. ik had graag gezegd: 'van een ontwapenende jongensachtigheid' maar daarvoor waren de meeste van hun teksten te tenenkrommend, naïef en sentimenteel. maar! dat zijn maar teksten nietwaar, met de muziek is niks mis.

ze spelen deze en komende week nog in nederland, zie voor de data de website van wilkins. ze zijn hier graag, zei wilkins vanavond. 'we houden van nederland, van de nederlanders, van de orde, de regelmaat, de snelwegen en van grote hoeveelheden van jullie bier: jupiler. uit belgië ja, wat maakt het uit.'