herakles

hoera, de tekst voor het laatste deel voor de marathonvoorstelling van herakles ingeleverd. het appeltheater ondertussen is een grote bouwplaats, mannen met hamers, zaagmachines en breekijzers. grote gaten in de muren, diepe kuilen in het zand. ik loop wat rond in het stof, gruis en plassen water. en kan door alle puinhopen heen al zien wat straks het theater voor herakles gaat worden. indrukwekkend en intiem tegelijk. iets verderop, alleen bereikbaar via de werkplaats, wordt in klein gezelschap gerepeteerd. de andere repetities vinden plaats in een loods een paar kilometer verderop, in een voormalige garage van de wehrmacht, ooit onderdeel van de duitse noordelijke verdedigingslinie in de scheveningse duinen. vandaag ben ik de kritische luisteraar, met hier en daar een voorstel voor een kap of een ander woord. dat ik de mythes ken waar de verhalen vandaan komen is een voordeel. ondertussen luister en bekijk ik alles vanuit het idee dat het straks gespeeld moet worden in de piste van de grote zaal, nu nog een bouwput. nog drie maanden te gaan.