Blues on the River

Ik was er niet helemaal zeker van of ik wel met een paar honderd blues fans op een boot over de Maas wilde varen. Eenmaal op het water kun je er immers niet meer af. De Spaanse bluesformatie de Travellin Brothers uit Bilbao gaf de doorslag; we wagen het er op.

the Travellin' Brothers op de Maas (mas, mas, mas)

Ik heb ze eerder gezien op Moulin Blues, in 2016, ook toen al een van de redenen om naar dat bluesfestival in Ospel af te reizen. Ditmaal hoefde ik alleen de Maas over te steken. Partyschip de Ameland vertrok vanaf de Parkhaven.

Vrijdagavond 21 juni, afvaart om acht uur, terug om één uur 's nachts. Vier bands, vijf uur blues. De Ameland heeft op het beneden dek een ruime zaal met podium dat ook vanaf het tussendek bekeken kan worden. Nadeel is dat het geluid daar totaal niet klinkt, dat is beneden in de zaal beter. Maar door alles heen blijft het grommen van de scheepsmotor luid en duidelijk hoorbaar, hoezeer de Dave Chavez band en de Travellin Brothers ook hun best deden. Jon Careaga, frontman en zanger van de Spaanse bluesformatie Travellin Brothers riep na het eerste nummer 'what's that fucking noise out there', de soundcheck was immers aan de kade gedaan. De boot ligt voorlopig niet stil, hij zal door de herrie heen moeten zingen.

Dave Chavez Band 

Ik heb me beperkt tot de twee bands in de grote zaal van de boot; de Living Room Heroes op het te kleine (overdekte) achterdek konden mijn aandacht niet vasthouden en de jonge gasten van Sugar Boy & the Sinners op het bovendek waren alleen te bereiken via een heel klein smal wenteltrapje, de enige toegang en tegelijk ook enige uitweg terug naar beneden, nagenoeg onbereikbaar dus. Sinds de  claustrofobische ervaring in het stampvolle zaaltje van Bitterzoet in Amsterdam, tijdens een optreden van Fantastic Negrito ben ik behoorlijk huiverig geworden om mij in een volgepakte ruimte te laten samenpersen. Helemaal als één heel klein trapje de enige uitgang is.

Bij het inschepen sprak ik Jon Careaga aan en vroeg hem, min of meer voor de grap, of hij Earl Thomas had meegenomen. Niet dus, helaas, 'maybe next time'. Jaja, 'Maybe the next Life' zal ie bedoelen (een hit van Thomas). Earl Thomas is een van mijn favoriete blues zangers sinds zijn optreden op An Evening with the Blues van vorig jaar. De zanger uit San Diego is door Careaga gevraagd het nummer 'A Better Day' mee te zingen op hun laatste album 13th Avenue South, een lekker blues album (luister op Spotify). Maar behalve de fantastische stem van Earl Thomas halen de nummers op het album het niet bij het geweldig energieke live optreden van de mannen uit Bilbao. Blues moet je live horen, ik heb het hier vaker geroepen..

De eerste set verliep nog redelijk rustig, nummers van hun laatste album werden afgewisseld met stevige versies van blues klassiekers. 

In de tweede set, die ruim twee uur duurde, tot aan het aanmeren, ging de zanger helemaal los, klom op de bar, trok zich op aan de balustrade, kuste elke vrouw die te dicht in zijn buurt kwam, zweepte de zaal op en zong de blues alsof zijn leven er van af hing, zoals je de blues wil horen, eigenlijk.. Helemaal goed. 

Tijdens 'A Better Day', nota bene, begonnen een paar zeer dronken leden van de organisatie van de blues boottocht een enorme matpartij, midden tussen het publiek, precies waarom ik eerder mijn twijfels had, wat moet je op een volgepakte boot dronken en aangeschoten Rotterdammers.. Jon Careaga sprong ertussen: stop fighting, stop fighting. Dat werkte, een beetje. Wel grappig om te zien dat de grootste beren onder het publiek, inclusief tattoos en indrukwekkende schouderpartijen, zich afzijdig hielden; dit was duidelijk een afrekening binnen de familiesfeer, niemand wilde zich ermee bemoeien. Careaga gaf de bandleden de opdracht verder te spelen, de twee jongens met zo'n grote V op hun pak kwamen ook nog even polshoogte nemen, de grootste vechtersbazen waren toen al naar elders op de boot afgevoerd. 

zicht op Dordrecht tijdens 'Blues on the River' vrijdagavond 21 juni 2019

Ondertussen zag ik Kinderdijk langskomen, Alblasserdam, en zo verder tot Dordrecht, vanaf daar ging het weer richting Rotterdam via Heerjansdam, Barendrecht, Vlaardingen, Heijplaat, Delfshaven en Katendrecht.. En dat op de langste dag van het jaar, de boottocht was een attractie op zich.

zicht op Dordrecht tijdens 'Blues on the River' 

'Is dit een kanaal of een rivier?' vroeg Jon Careaga. Hij had duidelijk zijn huiswerk niet gedaan (Blues on the River, weet je wel). Toen hij de naam van de rivier hoorde kon hij het niet laten om daar wat Spaanse grappen over te maken: 'Mas, mas mas!!' Dat laatste gold ook voor het stevig swingende  optreden van de Travellin Brothers, Hasta la Vista, ik zie ze graag weer. 
Maar of ik de volgende keer weer op die boot stap, weet ik nog niet.. dat hangt heel erg van het programma af..