maandag 29 mei 2017

Matt Andersen op DuvelBlues in Puurs

DuvelBlues is een klein, sympathiek eendaags bluesfestival dat zich jaarlijks afspeelt op de laatste zaterdag in mei, in Puurs, net onder de rook van Antwerpen. Dit jaar verplaatst (naar verluidt op de 'oude plek' ) naar een klein sportterrein aan de Kaardijkstraat in Ruisbroek/Puurs, met een minuscuul dus overvol kampeerterreintje zonder water of sanitair, dat was een beetje jammer. Voor het overige een uitstekend georganiseerd festival, met afgewisseld op twee podia, van half drie s'middags tot kwart voor een 's nachts bijkans non stop blues. Waaronder een geweldig swingende Davina & the Vagabonds, wat een fantastische stem heeft dat mens, gaat dat zien, ze staan volgende week zondag op Ribs&Blues in Raalte.

                                                            Davina & the Vagabonds

Het duo Hat Fitz en Clara Robinson kende ik van een eerdere aflevering van MoulinBlues, het Australisch/Ierse echtpaar heeft hun repertoire inmiddels weten uit te breiden en is, zoveel jaar later, volledig op elkaar ingespeeld. Een mooi optreden met 'Power', een van mijn favorieten, als hoogtepunt (dat nummer komt ook vaak langs in de MoulinBlues versie, op debluesradio). Puurs was hun afsluiting van een vijfweekse tournee, ze zijn deze zomer niet meer te zien. Wel zijn er plannen voor nieuwe opnamen, mogelijk met gospelkoor...

cara robinson

                                                           Hat Fitz & Cara Robinson

En jawel, daar is hij weer, Matt Andersen was dit jaar te gast op DuvelBlues. Ditmaal weer solo, zoals ik hem een aantal jaren geleden heb leren kennen, in de kleine zaaltjes van Nederland. Geen nieuw werk van hem bij zijn eerste optreden in Belgie, maar hij speelde de bluesnummers uit zijn bekende repertoire nog intenser, doorleefder (kan dat?) dan ik me kan herinneren, Favorieten als Bold and Beaten, So Gone Now en She Comes Down speelde hij niet (en hij heeft de schurft aan verzoeknummers) desondanks een fantastisch optreden, hij pakte de zaal vanaf het eerste nummer en liet niet meer los. Zittend, ditmaal, voor het eerst in de tien, vijftien keer dat ik hem zag. Maar het was ook onwaarschijnlijk warm, buiten én binnen.



                                          
(Matt lijkt hier erg boos maar hij wil alleen maar weten hoeveel tijd hij nog heeft (voor een extra nummer)

Elk jaar weer denk ik hem voor het laatst te hebben gezien, maar zijn enorme lijf lijkt zijn energie vooralsnog niet in de weg te zitten. Ik hoop hem eind van de week nog eens te zien, zaterdag in Amen, maandag in Raalte, op Ribs & Blues..


                                                                      ..duvel blues..

maandag 15 mei 2017

La Plaza de Toros de la Real Maestranza de Caballería de Sevilla

de arena van sevilla is de oudste van het land. dicht opeengepakt volgt het fanatieke publiek nauwgezet de verrichtingen van de toreros. wie de minstens 600 kilo zware stier dresseert alsof het een schoothondje is, kan rekenen op groot applaus. wie dat niet lukt krijgt een fluitconcert. en wie er een bende van maakt krijgt de allerzwaarste straf: die wordt totaal genegeerd, doodgezwegen, iedereen staat op en begint te praten, alsof het gevecht niet heeft plaatsgevonden.





zwaaien met witte zakdoekjes is, itt wat bij het voetbal de gewoonte is, bedoeld om de jury te verleiden de betreffende torero te belonen met het oor van de stier of toestemming voor een ereronde, of het hoogste: de arena verlaten door de koninklijke poort. een jury die de wens van het publiek negeert krijgt een oorverdovend fluitconcert, alle kussentjes en andere losliggende onderdelen worden naar zijn hoofd geslingerd. en hij kan rekenen op een slechte recensie in de krant.
gelukkig voor de juryleden is de middeleeuwse arena zeer spartaans uitgevoerd, stoelen zijn er alleen voor de gemeenteraadsleden, de regering en genodigden, het volk zit op betonnen bankjes en de kussens komen niet al te ver.


ik was die zondagavond in mei getuige van de 'pepe moral show'; zijn eerste optreden was goed, zijn tweede optreden perfect. vond ook het publiek. hij kreeg een oor, bloemen, mocht op de schouders, maar niet door de poort. tot grote woede van het publiek. niet dat dat iets uitmaakt, de jury zwaaide hen lachend uit. er werd wat gescholden, kussentjes gegooid, dat was het. geen opstand, geen oploop, geen revolutie. spanje is nog altijd feodaal.





feria de abril sevilla

in de eerste week van mei viert sevilla feest, voornamelijk op het daartoe bestemde terrein aan de overkant van de rivier. het straatbeeld in de oude stad wordt bepaald door fraai geklede dames op weg naar het feest. op de talloze pleinen in de stad staan groepjes indrinkende vrouwloze mannen in pak. als er genoeg is gedronken, gaat de rest in plastic tassen mee, de taxi in. ondertussen blijft het crisis, ook in sevilla. de meeste feestgangers gaan lopend, ondanks de enorme afstanden in sevilla.



centro andaluz de arte contemporaneo

het centro andaluz de arte contemporaneo in het monasterio de la cartuja in sevilla is een prachtig museum van hedendaagse kunst, aan de linkeroever van de guadalquivir die de stad in een tweeën deelt. het oude klooster steekt mooi af bij de moderne werken van de exposities en (wisselend tentoongestelde) vaste collectie. het museum is een bezoek meer dan waard (een half uurtje met de fiets, vanaf het centrum van sevilla)

(meeliften met een fotosessie met een dansend meisje op de prachtige binnenplaats van het museum)



(Alfredo Jaar, Marx Lounge)


                                           (Guillermo Paneque, zonder titel)


                                          (Augustin Perejo School, Homage to Jackson Pollock)


                                          (Jessica Diamond, Faith)

                                          (Pedro Mora, Bus Stop)




sevilla fc - real sociedad



altijd al een wedstrijd uit de Spaanse competitie live willen meemaken, het werd sc sevilla tegen real sociedad. Sevilla speelde een goede eerste helft (1-0), kwam na de rust als versuft de kleedkamer uit en speelde een waardeloze tweede helft (1-1).
Spaanse scheidsrechter was verschrikkelijk, publiek piswoedend en terecht, hielp uiteraard niks.