donderdag 30 oktober 2014

walt wilkins in den haag



gitarist walt wilkins uit austin, texas, trad vanavond op in sociëteit engels in den haag waar ik inmiddels een soort vaste klant ben geworden. twee uur ouderwetse country, countryrock, ballads en blues door een viermansband met behalve wilkins op gitaar ook bill small en jimmy davis, gitaristen die deel uitmaken van de begeleidingsgroep van wilkins, de mystiqueros (zie hun website voor de details). vierde man is bart de win (alleen bij de nederlandse tour) op keyboards en accordeon. en zingen doen ze allemaal, vaak samen, soms solo, meestal in hun eigen nummers, waar veel ruimte voor wordt gemaakt, de bandleden krijgen elk minstens twee keer alle aandacht met eigen werk (niet altijd even sterk).

ik hoorde en zag de mannen voor het eerst en moest denken aan het vroege werk van the eagles maar dat is inmiddels een cliché geworden heb ik begrepen, die vergelijking. tja, countryrock, drie gitaren, een piano en close harmony: dan kom je al snel uit bij een van de populairste bands uit de jaren zeventig. al is er naar mijn idee een niet onbelangrijk verschil: de eigen songteksten van deze gasten uit texas zijn vaak onverteerbaar larmoyant. ik had graag gezegd: 'van een ontwapenende jongensachtigheid' maar daarvoor waren de meeste van hun teksten te tenenkrommend, naïef en sentimenteel. maar! dat zijn maar teksten nietwaar, met de muziek is niks mis.

ze spelen deze en komende week nog in nederland, zie voor de data de website van wilkins. ze zijn hier graag, zei wilkins vanavond. 'we houden van nederland, van de nederlanders, van de orde, de regelmaat, de snelwegen en van grote hoeveelheden van jullie bier: jupiler. uit belgië ja, wat maakt het uit.'




woensdag 22 oktober 2014

metamorphosen bij de appel II

tijdens de laatste doorloop van metamorphosen een paar foto's met mijn mobiel gemaakt. vanavond de eerste try out dwz de eerste voorstelling met publiek. spelers en techniek zijn er klaar voor. het is een heel mooie voorstelling geworden die me elke keer weer raakt en ontroert. ik vind 'm prachtig, maar ga vooral zelf kijken. voorkennis over het werk van ovidius is niet nodig maar biedt wel meer plezier bij het kijken/herkennen/plaatsen van de acts, muziek en scene-wisselingen (de werkelijke metamorphosen in de voorstelling). ga kijken!

..actaeon (die in een hert verandert en door zijn eigen jachthonden wordt verslonden)..

..daphne.. 

 ..pythagoras (god is mc2)..

 ..een driedimensionale vortex..

.
..phaethon de zonnewagenmenner - hij was te klein, zijn waagstuk te groot..

..lied van de maan (I am the midnightmoon, I look for love-affairs)..

..hermaphroditus (de kapotgetrapte gitaar rechts is uit de scene van orpheus)..

Icare ubi es? - Icarus waar ben je 

aan het slot de zooi op de vloer op een hoop geveegd - morgen weer een dag.
dwz niet voor mij; dit was mijn allerlaatste appelwerkdag, ben alleen nog toeschouwer bij de première.

woensdag 15 oktober 2014

matt andersen






tot mijn grote geluk twee fantastische optredens mogen meemaken van de canadese blueszanger/songwriter matt andersen..


vorige week donderdag was ik bij een tamelijk rumoerig maar zeer sfeervol concert in societeit engels in den haag en afgelopen maandag in een piepklein stil buurthuiszaaltje vol bejaarden in vreewijk, rotterdam. beide concerten waren even prachtig en onvergetelijk. wat kan die man zingen. en virtuoos gitaar spelen. en wat een heerlijke prachtig scheurende blues komt er uit dat kolossale lijf van hem.



want ja, hij is inderdaad nogal dik. maar wat een conditie en wat een stem. hij zingt en speelt of zijn leven ervan afhangt. en dat doet ie elke avond,  twee uur lang. wat mij betreft de allerbeste live performer in het kleine circuit (groter wil ie niet, schijnt).


wie hem niet kent: check youtube voor een van de vele prachtige bluesnummers die deze nog maar 34jarige kolos op zijn repertoire heeft. hoop dat hij net als veel van zijn donkere collega blueszangers nog minstens zestig jaar doorgaat met muziekmaken. mijn favorieten: so gone now, she comes down, bold & beaten, when my angel gets the blues, so easy, drift away, between the lines, coal mining blues... en al zijn andere nummers die je live wil meemaken. het kan nog, volgende week in nl: check zijn site stubbyfingers dot ca. daarna vertrekt ie naar de oostkust van de vs en canada, voor hem bijna thuis.







zondag 12 oktober 2014

licht & vrolijk





de nieuwe markthal in rotterdam is een bezienswaardigheid. een mooi ding waar je vrolijk van wordt. maar mijn boodschappen blijf ik doen op het afrikaanderplein.