donderdag 31 oktober 2019

Udo Lindenberg in het MdbK in Leipzig


In de kelder van het MdbK in Leipzig is behalve de tentoonstelling van werk van Tim Eitel (zie eerder bericht) ook een overzichtstentoonstelling van de (West-) Duitse rockzanger en kunstschilder Udo Lindenberg te zien, ZwischenTöne. De link met de expositie van kunstenaars uit de DDR tijd een paar verdiepingen hoger, is snel gelegd. Lindenberg zette zich in de DDR jaren, en overigens ook daarna, actief in voor ‘vrijheid, kameraadschap en democratie’.
Jaren voor die Wende deed hij verschillende pogingen een concerttournee voor zijn fans in de DDR te organiseren. Het bleef bij één concert in Oost Berlijn en een optreden in Moskou. Pas na de val van de muur trok hij door Oost Duitsland, met zijn begeleidingsband Das Panikorchester.

Van zijn muziek ‘moet je houden’ (ik ben geen fan) maar zijn tekeningen en schilderijen zijn erg geestig. Hij is echt grappig door de manier waarop hij in het leven staat, een Duitser met humor is een beetje flauw gezegd, daar zijn er inmiddels wel meer van, maar toch. Lindenberg is het al heel lang.
De oude rocker (1946) treedt nog altijd op. En hij schijnt ook nog altijd in een goudgeverfde Trabi door zijn woonplaats Hamburg te scheuren. Voor de duur van de voorstelling moet ie even zonder, hij heeft het ding aan het MdbK uitgeleend en is onderdeel van de expositie. Hieronder een selectie van werk dat te zien is, Zwischentöne is intussen verlengd, tot 5 januari 2020. Klik op de foto's voor een grotere afbeelding.

Udo Lindenberg - Du sollst dir kein Bildnis machen (2005)
Udo Lindenberg - Wir wollen doch einfach nur zusammen sein II (2006) 
Udo Lindenberg - Heil Hinkel (2000)
Udo Lindenberg - Pimmelkopp (2000)
Udo Lindenberg - Wer zu spät rockt (2006)
de Trabi van Lindenberg

Udo Lindenberg - In fünfzehn Minuten sind die Russen auf dem Kurfürstendamm (2006)
Udo Lindenberg - Walpurgisnacht I (1999)



Expositie Point of No Return in MdbK in Leipzig


De bovenste verdieping en een deel van de tweede etage van het MdbK in Leipzig is ingeruimd voor Point of No Return, een gigantische expositie van werk van Oost-Duitse kunstenaars, voor en na die Wende, de ommekeer, de vreedzame revolutie en wat voor namen er aan de val van de muur worden gegeven. 1989, alweer dertig jaar geleden. Intrigerend om werk van zoveel verschillende kunstenaars (meer dan honderd) bij elkaar te zien. Ze hebben feitelijk maar één ding gemeen; ze zijn allemaal geboren in de DDR. Deze bijzondere tentoonstelling is al een reis naar Leipzig waard..
Hieronder een selectie, klik op de foto's voor een grotere afbeelding.
Frank Rub - Verhaftung (1977)
Hans Ticha - Agitator (Rufer) (1988)
Hans Ticha - Der Kuss (1989)
Henri Deparade - Fenster in Halle (1988)
Aris Kalaizis - Die Gezichtsfresserin (193/94)
Frenzy Höhne - Auslage (2014) (detail)
Frenzy Höhne - Auslage (2014) (detail)
Joachim Völknet - Man mit Handpuppe (1977)
Lutz Friedel - titanic (1982/83)
Lutz Friedel - Zusammenstoss der Rolltreppen - Carambolage (1980)
Norbert Wagenbrett - 
Aus dem Zyklus Sieben Bilder zur Geschichte der Sowjetunion
Norbert Wagenbrett - Aufbruch (1998/90)
Norbert Wagenbrett - Ankunft (1990)
Norbert Wagenbrett - Aufbau (1990)
Petra Flemming - Wohin? (1987)
Sighard Gille - Die Fähre (1977)
Trak Wendisch - Kohlfresser (1982)
Volker Stelzmann - die Band (1985)
Wasja Götze - Schwarz/Rot/Colt (1992)
Wolfgang Mattheuer - Ausbruch (PanikII) (1988/89)
(van deze schilder hang ook werk in Dresden, zie eerder bericht)
Wolfgang Smy - Grosses Stadtbad (1986)
Via Lewandowsky - Berliner Zimmer (Geteiltes Leid  ist halbes Elend -
Leipziger Version 2002 - 2019)


Max Klinger in het MdbK in Leipzig


Op de eerste verdieping van het MdbK in Leipzig is een zaal ingericht met werk van de Duitse in Leipzig geboren schilder en beeldhouwer Max Klinger (1857 – 1920). Een vier meter hoog en meer dan zeven meter breed paneel beheerst de ruimte: ‘Christus op de Olympos’ (1897). Het is een van de meest merkwaardige 19e eeuwse werken die ik ooit heb gezien, vroeg surrealistisch, ik wist niet dat zoiets bestond.
Jezus meets Zeus, waarbij Christus er niet al te best vanaf komt. Vergezeld van een viertal stijf geklede dames, dat zullen de deugden dan wel zijn, denk ik, staat Christus als een humorloze en vooral seksloze betweter te preken tegen een naakte, relaxte Zeus, omringd door talloze fraaie naakte lijven m/v. Je mag dit niet, je mag dat niet, lijkt Jezus te zeggen. Zeus heeft er schijt aan, de andere Olympische goden kijken verbaasd toe: wie is die rare knakker? Ondertussen gaat het een paar meter daaronder in de onderwereld ruig aan toe. 
Christus in Olympus (detail)
Christus in Olympus (de onderwereld)
Christus in Olympus (de onderwereld, detail)
Christus in Olympus (de onderwereld, detail)

Het beeld van Beethoven in een prachtige zetel, met gebalde vuist, is iconisch en wereldberoemd, heb ik me laten vertellen, ik had het nooit eerder gezien of van gehoord. Prachtig. 

Max Klinger - Beethoven (1902)
Max Klinger - Cassandra (1895)
Cassandra
Cassandra
Cassandra
Klinger maakte eerst een studie van de mantel van Cassandra, voor hij aan het beeld begon
Max Klinger - de nieuwe Salome (1893)
De Nieuwe Salome 


woensdag 30 oktober 2019

Tim Eitel in het MdbK in Leipzig

En tot slot, over mijn reis naar Dresden en, als tussenstop op de terugweg, Leipzig, een serie selecties van wat het museum voor beeldende kunst in Leipzig te bieden heeft. Het MdbK is mijn meest favoriete museum denk ik, ik elk geval in Duitsland. Naast een interessante collectie zijn er altijd wel een of twee bijzondere exposities.
'opstapeling van stoelen van de ronde tafel' (of iets in die geest) van Gabi Dolff-Bonekämper
(voor de ingang van het museum)

Dit keer, in de kelder, een overzichtstentoonstelling van het werk van de Duitse schilder Tim Eitel (1971). Veel van zijn schilderijen lijken momentopnamen, gebaseerd op foto's. Hoewel de meeste schilderijen zacht en licht van kleur zijn, lijken de personages in de 'naar werkelijkheid' geschilderde omgeving (vaak hoge wanden) nogal eenzaam, waardoor er een zekere treurigheid over het werk hangt. Er lijkt van alles met die mensen op het doek aan de hand, maar misschien is er wel helemaal niks aan de hand en laat Eitel mij dat alleen maar zelf bedenken door de manier waarop hij ze heeft geschilderd. Ik had nooit eerder van de man gehoord of werk van hem gezien, ik vind het geloof ik wel mooi, die eenzaamheid intrigeert. Klik op de foto's voor een groter beeld (2 x klikken is max grootte, hier wel nuttig) 
Tim Eitel - A Visit (2019)
Tim Eitel - A Visit (2019)  
Tim Eitel - A Visit (2019)
Tim Eitel - an Architectural Study (2017)
Tim Eitel - Blue Walls (2019)
Tim Eitel - Green Dress (2017)
Tim Eitel - Wall (2018)
Tim Eitel - Schnitt (2016) (waar slaat die titel op, oh, zie de maan, denk ik dan)
Tim Eitel - Seated Figure (2018) 
(dit is Tim Eitel zelf, poserend naast zijn schilderij 'Mountains' - zie hieronder) 
Tim Eitel - MMK (2001) (hangt niet op de expositie, 
maar elders in het museum, bij de collectie)

ik betrapte me erop dat ik in musea ook vaak naar mensen  kijk, soms meer dan naar wat er aan de muur hangt. 

Tim Eitel - Hinter Felsen (2016)
Tim Eitel - Antiquity (2018)

onderstaand werk in prachtige kleuren, die komen op deze foto minder goed over, maar enfin, het is een van de meest imposante schilderijen van Tim Eitel, ruim 3 bij ruim 2 meter.

Tim Eitel - Mountains (2018)