maandag 25 juni 2012
donderdag 14 juni 2012
maandag 11 juni 2012
on the road
de mens is een lui wezen. nou ja, ik dan toch in elk geval. pas sinds de rijnhavenbrug katendrecht verbindt met de wilhelminapier ga ik vaker naar de film; alleen maar omdat de zalen van lantaren/venster inmiddels binnen loopafstand liggen. of het omgekeerde geldt voor de mensen die in de stad wonen en nu dus de maas over moeten, weet ik niet. maar ik doe er mijn voordeel mee. goeie films, goed terras.
gisteren 'on the road' gezien, een film van de braziliaanse regisseur walter salles naar het gelijknamige boek van jack kerouac. er is een tijd geweest dat ik de laatste zinnen van dat boek uit mn hoofd kon opdreunen maar dat is alweer lang geleden. ik heb 'on the road' in een pocketuitgave, eerste druk 1958, van thuis meegenomen (mijn broers zullen zeggen: gestolen). hoewel van dat exemplaar niet alles even goed te lezen is omdat de muizen het ergens tussen eind jaren zeventig en begin jaren negentig, mijn studietijd, zeg maar, min of meer hebben opgegeten, zijn de laatste zinnen nog intact. ik heb ze nog snel even opgezocht voor ik de deur uit ging; als dit ook de laatste zin is van de film, is ie sowieso goed.
'on the road' is een goeie film. met een stel jonge heel mooie acteurs en een paar bloedmooie actrices. van het boek kon ik me behalve die laatste zinnen eerlijk gezegd geen plot of intrige of een goed lopend verhaal herinneren. die waren er volgens mij ook niet, en in de film moet je daar denk ik ook niet naar zoeken. kies wel een goeie stoel uit, de film duurt nogal. en een roadmovie is het trouwens niet, maar dat maakt niet uit. ik vond het een mooie film. en ja, ook vanwege de prachtige plaatjes van het noord-amerikaanse platteland. over een paar weken hoop ik daar zelf weer rond te rijden.
rijnhavenbrug december 2011
gisteren 'on the road' gezien, een film van de braziliaanse regisseur walter salles naar het gelijknamige boek van jack kerouac. er is een tijd geweest dat ik de laatste zinnen van dat boek uit mn hoofd kon opdreunen maar dat is alweer lang geleden. ik heb 'on the road' in een pocketuitgave, eerste druk 1958, van thuis meegenomen (mijn broers zullen zeggen: gestolen). hoewel van dat exemplaar niet alles even goed te lezen is omdat de muizen het ergens tussen eind jaren zeventig en begin jaren negentig, mijn studietijd, zeg maar, min of meer hebben opgegeten, zijn de laatste zinnen nog intact. ik heb ze nog snel even opgezocht voor ik de deur uit ging; als dit ook de laatste zin is van de film, is ie sowieso goed.
'on the road' is een goeie film. met een stel jonge heel mooie acteurs en een paar bloedmooie actrices. van het boek kon ik me behalve die laatste zinnen eerlijk gezegd geen plot of intrige of een goed lopend verhaal herinneren. die waren er volgens mij ook niet, en in de film moet je daar denk ik ook niet naar zoeken. kies wel een goeie stoel uit, de film duurt nogal. en een roadmovie is het trouwens niet, maar dat maakt niet uit. ik vond het een mooie film. en ja, ook vanwege de prachtige plaatjes van het noord-amerikaanse platteland. over een paar weken hoop ik daar zelf weer rond te rijden.
rijnhavenbrug december 2011
jan & sjaak
met jan en sjaak gaat het goed; hoewel ze tegen alle afspraken in (ze zouden klein en lief en schattig blijven) steeds groter groeien. sjaak heeft inmiddels zijn eerste autorijles schadevrij achter de rug en jan staat tussen zijn colleges door achter de koffiemachine bij bagels&beans in amsterdam-west. ik was er deze keer toevallig bij, vandaar de foto's.
herakles
gisteren de laatste voorstelling van herakles voor de zomerstop, ik was er niet bij; zag afgelopen zaterdag de drie avonddelen en het applaus; het publiek blijft enthousiast reageren.
vanmorgen vroeg naar het rijksmuseum voor oudheden in leiden, voor een korte bijdrage aan een symposium over herakles
('niets menselijks is hem vreemd'). samen met aus in de hal van het museum een verhaal gehouden over de totstandkoming van de toneelmarathon.
als ik ergens iets over onze voorstelling herakles kom vertellen neem ik altijd mijn aantekeningen mee, en mijn bijbel van de griekse mythologie, de 'griekse mythen' van robert graves. voor het geval ik het antwoord op een vraag moet opzoeken. op de terugweg uit leiden heb ik dat hele pak aantekeningen in een papierbak geflikkerd; onnodige ballast, op naar een volgend project.
maar de 'griekse mythen' bewaar ik; herakles is weliswaar de laatste griek waar ik aan meegeschreven heb, maar dat boek van robert graves gooi ik niet weg.
overigens speelt de voorstelling herakles na de zomer nog twee maanden in het appeltheater, en daarna nog een paar dagen in amsterdam, in theater carre. check de site van de appel voor de details.
vanmorgen vroeg naar het rijksmuseum voor oudheden in leiden, voor een korte bijdrage aan een symposium over herakles
('niets menselijks is hem vreemd'). samen met aus in de hal van het museum een verhaal gehouden over de totstandkoming van de toneelmarathon.
als ik ergens iets over onze voorstelling herakles kom vertellen neem ik altijd mijn aantekeningen mee, en mijn bijbel van de griekse mythologie, de 'griekse mythen' van robert graves. voor het geval ik het antwoord op een vraag moet opzoeken. op de terugweg uit leiden heb ik dat hele pak aantekeningen in een papierbak geflikkerd; onnodige ballast, op naar een volgend project.
maar de 'griekse mythen' bewaar ik; herakles is weliswaar de laatste griek waar ik aan meegeschreven heb, maar dat boek van robert graves gooi ik niet weg.
overigens speelt de voorstelling herakles na de zomer nog twee maanden in het appeltheater, en daarna nog een paar dagen in amsterdam, in theater carre. check de site van de appel voor de details.