zaterdag 25 april 2015

het b-movieorchestra in lantarenvenster


het b-movieorchestra  is met negen man (en twee zangeressen) een bescheiden bigband maar speelt met ontzettend veel flair en een heerlijk vet, vol geluid, lekker hoerige (eigen) arrangementen van soundtracks van b-films uit vooral de jaren zestig en zeventig. ondertussen stuurt een vj vanaf het speelvlak via zijn beeldtafel een mix van korte beeldfragmenten uit talloze (b-)films naar het achterdoek.

het kostte me moeite de bandleden en vooral de twee fijne zangeressen te blijven volgen want de filmfragmenten vragen alle aandacht: het zijn iconen op zich, vooral door het tijdsbeeld. de vaak knullige trucage, het overdreven acteerwerk, de kostuums!, de auto’s, telefoons en andere apparaten die inmiddels allang uit ons dagelijks leven zijn verdwenen- het is heerlijk om de bekende en minder bekende b-filmsterren in een inmiddels belachelijk dekor aan het werk te zien, in een ontzettend slechte horror, een supersofte pseudo porno, een wilde achtervolging door san francisco of een politiek incorrecte western- het programma van het b-movieorchestra is een feest om naar te kijken.



films voorzien van live muziek, het blijft een briljant idee. de jongens van het b-movieorchestra gaan een stap verder, door de filmmuziek als uitgangspunt te nemen en er een mix aan filmfragmenten bij te leveren. een fantastisch concept met eindeloos veel mogelijkheden. ik hoop dat deze talentvolle gasten er mee doorgaan en nieuwe varianten ontwikkelen. het publiek wil wel, lantarenvenster zat gisteravond behoorlijk vol.

 
 






vrijdag 24 april 2015

greg trooper in nl



de amerikaanse singer-songwriter greg trooper draait al heel wat jaren in het circuit mee en het was daarom nogal merkwaardig om deze gelouterde performer voor een halfgevuld zaaltje van 45 man te zien optreden maar hij sloeg zich er met veel humor en zelfspot doorheen. wat dat betreft is het een echte newyorker, die laten zich nooit door welke ramp of tegenvaller dan ook uit het veld slaan. bij het slotapplaus liep hij van het podium om samen met de kleine verzameling fans ‘we want more’ naar het lege toneel te roepen voor het geval ‘de artiest ons backstage niet zou horen klappen’.

het is of singer-songwriters mij eerst live moeten overtuigen voor ik ze kan leren waarderen want ik heb al jaren muziek van greg trooper in de kast staan, maar niet vaak gedraaid. nu ik hem gisteravond in dat kerkje in terheijden voor het eerst heb zien optreden zal daar verandering in komen, het is een geweldige zanger en goeie tekstschijver met veel humor en mooie verhalen, een persoonlijkheid. hij speelde gisteravond veel nieuw werk, onder anderen van zijn laatste onlangs uitgekomen derde live cd ‘live at the rock room’, opgenomen in austin, texas.

ik dacht, als je greg trooper heet moet je haast wel in texas wonen maar dat doet ie al een tijd niet meer, heb ik begrepen. zijn naam doet me denken aan stoere mannen in stoere cowboyfilms maar hij woont tegenwoordig gewoon ergens in de buurt van new york. maar zijn muziek klinkt inderdaad als een mix van die twee uitersten: de humor, het engagement en open karakter van de newyorkers en de melancholische, weemoedig klinkende folkmuziek uit het westen: texas meets new york, zoiets.

overigens een aanrader, de livecd live at the Rock Room. nog niet te beluisteren op spotify en alleen nog te koop in nl en belgie of bij greg trooper zelf. hij sleept een grote voorraad mee op zijn toernee door nl, de komende twee weken. zie voor de data zijn eigen site, gregtrooper punt com.


woensdag 22 april 2015

matt andersen in utrecht


matt andersen, gitarist en eenmans akoestisch bluesorgel (wat een fantastische stem weer, gisteravond) heeft een andere boekingsagent. die stuurt hem naar andere zalen en een ander, vooral jonger, publiek. en dat is alleen maar goed. hij had er in elk geval zichtbaar veel plezier in gisteravond in tivoli de helling, een zweterig en rumoerig  jongerenhok, of popzaal, hoe je het wilt noemen.



vorig jaar speelde andersen ruim twee uur, met een pauze, voornamelijk in café’s en buurthuiszaaltjes waar tamelijk bejaard volk op stoeltjes stil van zijn muziek zat te genieten. nu staat hij anderhalf uur op een poppodium in het daar gebruikelijke knipperende en flitsende poplicht voor een zaal joelende jongeren.
kreten van ongeloof als hij opkomt-  de meesten zien de nogal monsterlijk dikke langharige canadees waarschijnlijk voor het eerst. het zal hem aan zijn grote kont roesten, andersen trekt zich nergens iets van aan. en krijgt uiteindelijk de zaal mooi stil met ontroerend prachtige uitvoeringen van aint no sunshine, coal mining blues, broken man, so gone now en bold and beaten, een prachtige toegift. daar omheen de andere stevige bluesnummers uit zijn repertoire waarin hij met zijn stem en gitaar op de gebruikelijke wijze los gaat. een mooie avond. mijn jongste zoon was mee, hij was onder de indruk. matt andersen heeft er weer een jonge fan bij.



over anderhalve week mogen de oudjes weer, denk ik, op moulinblues in ospel, limburg. matt andersen sluit daar zaterdagnacht 2 mei het festival af samen met de canadese band the mellotones, die speciaal voor dit concert uit halifax worden ingevlogen. ik zie er naar uit. het is zijn laatste optreden in nederland, daarna reist hij door naar texas. maar zover is het nog niet, zie zijn site stubbyfingers dot ca voor de nl touragenda.



zondag 19 april 2015

matt andersen in zoetermeer


daar is ie weer- matt andersen is voor een paar dagen terug in nl, gisteravond als voorprogramma van de amerikaanse gitarist kenny wayne sheperd en band. normaal speelt andersen bijna twee en een half uur, nu drie kwartier genieten als opwarmer voor de optredens de komende dagen (dinsdag in utrecht en zaterdag in ospel).

het was een overrompelend optreden met in noodtempo een paar opzwepende en scheurende bluesnummers waaronder een geweldige versie van 'aint no sunshine' een bekende cover van hem.

dinsdag in tivoli (de helling) hopelijk meer. en een betere foto. maar het gaat om een indruk, nietwaar; matt andersens kolossale gestalte (opnieuw fors aangekomen sinds het vorige optreden in rotterdam in 2014) voor het slaphangend achterdoek van kws waar ik overigens geen fan van was en na gisteravond ook niet zal worden.

donderdag 9 april 2015

zie de mens



er wordt opvallend goed gespeeld in de nieuwe voorstelling van toneelgroep de appel, ik zag alle spelers van het mij nog bekende ensemble gisteravond met veel plezier terug. ‘zie de mens’ heet het vehikel waarmee ze ons ruim zes en een half uur (inclusief pauzes) door nogal zware socialistische jezuskost moeten trekken en als die tamelijk drammerige en humorloze kost je, zoals in mijn geval, verder totaal niet boeit is het wel heel fijn als het hele gezelschap zijn best doet er toch een heel mooie voorstelling van te maken.

je moet er een wel erg lange school-met-de-bijbel-cursus (anderhalf uur in deel een) en een uitgebreide kadertraining voor leden van de socialistische partij (ook anderhalf uur, in deel twee) voor doorstaan (uitgevoerd in de stijl van de ‘internationale nieuwe scene’, een vlaamse politieke theatergroep uit de jaren ’70) maar wie dat overleeft ziet een erg mooi slotdeel met prachtige compacte scenes en heldere monologen. ook met goeie live bluesmuziek trouwens, in de hele voorstelling erg goed.